Postinflammatory hyperpigmentation
Η Postinflammatory hyperpigmentation είναι μια δερματική πάθηση που χαρακτηρίζεται από αυξημένη χρωστική ουσία στο δέρμα μετά από φλεγμονή του δέρματος. Η postinflammatory hyperpigmentation μπορεί να προκληθεί από παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο, φλεγμονή ή άλλους τραυματισμούς του δέρματος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με την ακμή. Τα άτομα με πιο σκούρες αποχρώσεις δέρματος είναι συνήθως πιο επιρρεπή σε υπερμελάγχρωση με υπερβολική έκθεση στον ήλιο.
☆ Στα αποτελέσματα του Stiftung Warentest του 2022 από τη Γερμανία, η ικανοποίηση των καταναλωτών με το ModelDerm ήταν ελαφρώς χαμηλότερη από ό,τι με τις πληρωμένες διαβουλεύσεις τηλεϊατρικής.
References
Το Postinflammatory hyperpigmentation (PIH) είναι ένα συχνό δερματικό πρόβλημα που συμβαίνει μετά από φλεγμονή ή τραυματισμό του δέρματος. Τείνει να διαρκεί πολύ και είναι χειρότερο σε άτομα με πιο σκούρες αποχρώσεις δέρματος (Fitzpatrick skin types III–VI) . Αν και συχνά βελτιώνεται από μόνο του, αυτό μπορεί να διαρκέσει λίγο, επομένως η θεραπεία συχνά απαιτείται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο συνδυασμός διαφορετικών θεραπειών λειτουργεί καλύτερα.
Postinflammatory hyperpigmentation (PIH) is a common acquired cutaneous disorder occurring after skin inflammation or injury. It is chronic and is more common and severe in darker-skinned individuals (Fitzpatrick skin types III–VI). While the condition typically improves spontaneously, this process can take months to years, necessitating prolonged treatment. Combination therapy is the most effective.
Postinflammatory hyperpigmentation (PIH) is a common acquired cutaneous disorder occurring after skin inflammation or injury. It is chronic and is more common and severe in darker-skinned individuals (Fitzpatrick skin types III–VI). While the condition typically improves spontaneously, this process can take months to years, necessitating prolonged treatment. Combination therapy is the most effective.
Το Postinflammatory hyperpigmentation είναι ένα κοινό επακόλουθο της φλεγμονής του δέρματος. Τείνει να επηρεάζει τα άτομα με πιο σκουρόχρωμο δέρμα πιο σοβαρά και συχνά. Μελέτες δείχνουν ότι ζητήματα όπως το postinflammatory hyperpigmentation είναι από τους κύριους λόγους για τους οποίους άτομα με πιο σκούρο δέρμα αναζητούν δερματολογική φροντίδα. Η έγκαιρη θεραπεία είναι κρίσιμη για την επίλυση του postinflammatory hyperpigmentation και συνήθως ξεκινά με τη διαχείριση της αρχικής φλεγμονώδους κατάστασης. Η πρώτη γραμμή θεραπείας περιλαμβάνει συνήθως τη χρήση τοπικών παραγόντων που φωτίζουν το δέρμα μαζί με αντηλιακό για προστασία. Αυτοί οι παράγοντες, όπως το hydroquinone, azelaic acid, kojic acid, arbutin, licorice extracts , μπορούν να μειώσουν αποτελεσματικά την υπερβολική μελάγχρωση. Επιπλέον, το retinoids, mequinol, ascorbic acid, niacinamide, N-acetyl glucosamine, soy χρησιμοποιούνται επίσης ως παράγοντες αποχρωματισμού, με την εμφάνιση νέων θεραπειών. Ενώ οι τοπικές θεραπείες είναι συνήθως αποτελεσματικές για την υπερμελάγχρωση σε επίπεδο επιφάνειας, οι διαδικασίες (laser, chemical peel) μπορεί να είναι απαραίτητες για επίμονες περιπτώσεις. Είναι σημαντικό να είστε προσεκτικοί με αυτές τις θεραπείες για να αποφύγετε τον ερεθισμό και την επιδείνωση του postinflammatory hyperpigmentation.
Postinflammatory hyperpigmentation is a common sequelae of inflammatory dermatoses that tends to affect darker skinned patients with greater frequency and severity. Epidemiological studies show that dyschromias, including postinflammatory hyperpigmentation, are among the most common reasons darker racial/ethnic groups seek the care of a dermatologist. The treatment of postinflammatory hyperpigmentation should be started early to help hasten its resolution and begins with management of the initial inflammatory condition. First-line therapy typically consists of topical depigmenting agents in addition to photoprotection including a sunscreen. Topical tyrosinase inhibitors, such as hydroquinone, azelaic acid, kojic acid, arbutin, and certain licorice extracts, can effectively lighten areas of hypermelanosis. Other depigmenting agents include retinoids, mequinol, ascorbic acid, niacinamide, N-acetyl glucosamine, and soy with a number of emerging therapies on the horizon. Topical therapy is typically effective for epidermal postinflammatory hyperpigmentation; however, certain procedures, such as chemical peeling and laser therapy, may help treat recalcitrant hyperpigmentation. It is also important to use caution with all of the above treatments to prevent irritation and worsening of postinflammatory hyperpigmentation.
Postinflammatory hyperpigmentation is a common sequelae of inflammatory dermatoses that tends to affect darker skinned patients with greater frequency and severity. Epidemiological studies show that dyschromias, including postinflammatory hyperpigmentation, are among the most common reasons darker racial/ethnic groups seek the care of a dermatologist. The treatment of postinflammatory hyperpigmentation should be started early to help hasten its resolution and begins with management of the initial inflammatory condition. First-line therapy typically consists of topical depigmenting agents in addition to photoprotection including a sunscreen. Topical tyrosinase inhibitors, such as hydroquinone, azelaic acid, kojic acid, arbutin, and certain licorice extracts, can effectively lighten areas of hypermelanosis. Other depigmenting agents include retinoids, mequinol, ascorbic acid, niacinamide, N-acetyl glucosamine, and soy with a number of emerging therapies on the horizon. Topical therapy is typically effective for epidermal postinflammatory hyperpigmentation; however, certain procedures, such as chemical peeling and laser therapy, may help treat recalcitrant hyperpigmentation. It is also important to use caution with all of the above treatments to prevent irritation and worsening of postinflammatory hyperpigmentation.
